ارتباط بین COVID-19 و آسیب کبدی

چهارشنبه 19 شهریور 1399

آسیب کبدی در بیماران COVID-19 ممکن است به سبب تاثیر مستقیم ویروس، التهاب ناشی از سیستم ایمنی یا سمیت ناشی از دارو بروز یابد.

شیوع COVID-19 تهدید بزرگی برای سلامت عمومی در سراسر جهان است. آسیب ریه خروجی اصلی این عفونت است. با این حال آسیب در اندام های دیگر از جمله کبد نیز می تواند بوقوع بپیوندد. مروری که بر مقالات منتشر شده در این امر صورت پذیرفته، حکایت از افزایش قابل توجه سطوح سرمی مارکرهای کبدی به ویژه ترانس آمینازها، γ- گلوتامیل ترانسفراز (GGT) به همراه ارتقاء تا حدودی زمان پروترومبین (PT) و بیلی روبین تام (TB) در بیمارانی را دارد که دچار عفونت شدید به COVID-19 شده اند. برخی از مطالعات نشان داده اند که بیماران COVID-19 که پیش از این بیماری کبدی داشته اند در معرض خطر بیش تری برای بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر هستند.    
داده های موجود بیانگر آنند که آسیب کبدی در بیماران COVID-19 ممکن است ناشی از:

1- تاثیر مستقیم ویروس باشد. SARS-CoV ها با کمک گیرنده ACE2 به سلول میزبان وارد شده و متعاقبا شش ها و دستگاه تنفسی فوقانی را آلوده می سازند. البته حضور ویروس در بافت کبدی نیز در سطوح پایین تر نشان داده شده است. مطالعات اولیه گزارش کرده اند که گیرنده ACE2 در کلانژیوسیت ها (سلول های اپی تلیالی مجاری صفراوی) بیان می شوند. اتصال ویروس به کلانژیوسیت های ACE2 مثبت، زمینه ساز ورود آنها به درون سلول و بروز نقص در عملکرد کبد می شود.

2- داروهای ضد ویروسی که جهت درمان به کار می روند. مثلا نشان داده شده است که مهارکنندگان گیرنده آنژیوتانسین II و مهار کنندگان آنزیم مبدل کننده آنژیوتانسین در مهار عملکردهای کبدی دخیلند. همچنین شماری از مطالعات تاثیر داروهای لوپیناویر (lopinavir) و ریتناویر (ritonavir) در بروز تست های کبدی غیر نرمال و آسیب کبدی را ارائه کرده اند، این داروها شانس آسیب کبدی را تا 4 برابر می افزایند.

3- التهاب وابسته به سیستم ایمنی به سبب افزایش سیتوکین ها و هیپوکسی مرتبط با پنومونی، باشد.
براساس نتایج حاصل از این تحقیقات پیشنهاد شده است که مارکرهای کبدی باید به صورت منظم در تمامی بیماران COVID-19 سنجش شده و آزمون های سرولوژیک مربوط به هپاتیت B و C برای آنها گذاشته شود. البته بیماران با مشکلات مزمن کبدی یا پیوند کبدی باید به شدت تحت مراقبت باشند. بعلاوه تاثیرات داروها حین درمان باید مانیتور و پیوسته ارزیابی شوند.
 

انتهای پیام/